Sarılan Cümleler / Sentences that Hug
Haziran 02, 2021 🇹🇷 O kadar uzun zaman geçti ki, artık yazmıyor muyum yoksa yazamıyor muyum ben bile ayırt edemiyorum. Elime aldığım kalemi sadece ders çalışmak için kullandığım bu zamanlarda, kalemimin bana küsmesi olasılığı da bir hayli yüksek tabii. Soğuyan metali sanki elimdeki bir yabancı gibi artık. Yazılan kelimeler birbirine soğuk ve anlamsız. Kelimeleri sıcak yapan benim onlara duyduğum sevgi miydi yoksa sana yazıldıkları için mi sarılıyorlardı bu kadar birbirlerine bilemiyorum.
Yazmayı özlüyorum, kelimelerin kalemin ucundan kaymasını, sayfalarda izler bırakmasını, zihnimde canlanıp ruhumda anlam bulmasını. Ben yazmayı özlüyorum, yazıların içine gizlediğim duyguları, düşünceleri, beni ben yapan sana sarılan cümlelerimi özlüyorum. Ben, ruhu çiçekler açmış Elif'i özlüyorum.
🇬🇧 It's been so long, even I can't tell whether I'm not writing or cannot anymore. At these times, when I only use the pen I picked up to study, the probability that my pen will resent me is quite high. Its metal is like a stranger to my hand. The words written are cold and meaningless to each other. I don't know if it was my love for them that made the Words Warm, or if they hugged each other because they were written to you.
I miss writing, words slipping from the tip of the pen, leaving traces on the pages, reviving in my mind, and finding meaning in my soul. I miss writing, I miss the feelings I hide in the writing, the thoughts, the sentences that hug you that make me who I am. I missed Elif, whose soul blossomed.
0 yorum