🇹🇷  Nasıl bir insan olduğumu düşündüm. Uzunca ve uzadığınca. Söylenenler gibi miydim, yoksa hissettiğim gibi mi? Kim bilir belki de ortalaması idim söylenenlerin ve hissettiğimin. Kendinden bahset dedi bana, dümdüz bir insandım kendimce ne anlatacaktım bilemedim bu sebeple. O ise uzun zamandır yüzümde tebessümü olmayan bir cümle ile geldi bana "Düz bir insan olduğunu hiç sanmıyorum. Sade, hoş, tatlı bir karakterin, tarzın olabilir ama hislerim bu sadeliğin altında heyecanlı bir hayat, düşünce varmış gibi söylüyor."  Düşündüm. Kimdim gerçekte, nasıl bir insandım? Nerelerden gelmiş, neleri başarmış olduğuma baktım. Yaptığım fedakârlıklara, tahammül ettiğim acılara, tebessüm olduğum yüzlere baktım. Ben, sade, tatlı dümdüz bir insandım ama yüreğimde taşıdığım merhamet ve şefkat duygusu yüzümde güzelliğime güzellik katan bir tebessümdü. İyiliğini istedim herkesin ve her şeyin, mutlu etmeye çalıştım etrafımı; çünkü başkasına dokunabilmiş olmaktı benim için mutluluk. Hatta bu sebeple başlamıştım psikoloji okumaya da. Ben, E.K. öğretmenimin de dediği gibi üzerinden tozu üflenmiş o elmastım.

🇬🇧  I thought about what kind of person I was. Was I who what's been told, or how I felt? Who knows, maybe I was the average of what others said and how I felt. He said tell me about yourself, I was a regular person, so I didn't know what to say in my own way. And he came to me with a sentence that I hadn't had a smile on my face for a long time: "I don't think you are a regular person. You may have a simple, pleasant, sweet character, style, but my feelings say it as if there is an exciting life, thought under this simplicity." I thought that. Who was I really, what kind of person was I? I looked at where I came from, what I had achieved. I looked at the sacrifices I made, the pain I endured, the faces I smiled at. I was a simple, sweet, regular person, but the sense of compassion that I carried in my heart was a smile on my face that added beauty to my beauty. I wanted the best for everyone and everything, I tried to make people in my life happy, because it was happiness for me, to be able to touch someone else. That's why I even started studying psychology. I'm, like E.K. teacher said about me, a diamond that dust blown off it.